တကယ္မၾကားရေတာ့တဲ့ အသံေတြ
ပဲ့တင္ေနတဲ့ နားစည္....
တကယ္မလွဳပ္ခတ္ပဲ ျမည္ေနတဲ့
ဂစ္တာ...
နွလုံးသား ၿငိမ္ေဆးေလး စားၿပီး
အိပ္ ယာ ၀င္ ေနက် သံသရာ
နင့္ရင္ခြင္ဟာ ဘယ္ေလာက္ ေႏြးလိမ့္မလဲ အေတြးကို
ေခါင္းအုံးထားတဲ့ ဒီဇင္ဘာ...
မနက္ျဖန္ (သုိ႔) ဘယ္ေသာအခါတြင္
ေမ့ရန္...။
မွဴးဒါရီ
3 comments:
မနက္ျဖန္ (သုိ႔) ဘယ္ေသာအခါတြင္
ေမ့ရန္...။
က်ေနာ္ေတာ့ ေမ့ဖို႔ကို ေမ့ေနတာပါပဲဗ်ာ။
ဒီကဗ်ာကုိ ဒီမွာ တစ္ခါ လာျပန္ခံစားပါေၾကာင္း
ခဏတာေလး ေႏြးခဲ႔ ဖူးတဲ႔
တစ္ခ်ိဳ႕ ကိစၥရပ္ေတြ
ေမ႔ဖို႔ ၿပန္ၾကိဳးစားတိုင္း
ေႏြးေထြးၿမဲ ေႏြးေထြးေနတုန္း
အခြင္႔႐ွိရင္ ၿပန္လည္လာဦးမယ္႔ သံသရာ
မနက္ျဖန္ (သုိ႔) ဘယ္ေသာအခါ ..။
Post a Comment