ႀကိဳက္လို႔ေသာက္တယ္။
ေနာက္ေတာ့...
ေကာ္ဖီႀကိဳက္တဲ့ သူနဲ႔ ေတြ႔တယ္။
ခု ကၽြန္ေတာ္ ေကာ္ဖီ မေသာက္ေတာ့ဘူး။
မရိွေတာ့တဲ့ သူ႔ကိုလြမ္းလို႔။
နွစ္ျခိဳက္စြာ ေရးတတ္တယ္။
ေနာက္ေတာ့...
ကဗ်ာဆရာေလးနဲ႔ေတြ႔တယ္။
ခု ကၽြန္ေတာ္ ကဗ်ာမေရးေတာ့ဘူး။
သူလည္း ကၽြန္ေတာ္အေၾကာင္း အေတြးေတာ့ဘူး။
မအိပ္ပဲ အိပ္မက္မက္တယ္။
ေနာက္ေတာ့...
ေမွာင္မဲမဲ အိပ္မက္ေကာင္ကို
မေယာင္မလည္နဲ႕ ခင္မိတယ္။
ခု ညတိုင္း ေစာေစာအိပ္တယ္။
အိပ္မွ မက္တဲ့ အိပ္မက္နဲ႕
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့...
သူ႕ကို ဆက္လက္ သတိရေနအုံးမယ္။
မွဴးဒါရီ
2 comments:
အဲဒီ့ေကာင္ အခုဘယ္ေရာက္ေနလဲ အစ္မ? :P
က်ေနာ္ကေတာ့ ေကာ္ဖီ ဆက္ေသာက္ေသးတယ္ ..
ေကာ္ဖီေသာက္ရင္း သူ႕ကို သတိရတာ ပိုအရသာျပည့္စံုလို႕ ..
ကဗ်ာေလးကို ၾကိဳက္တယ္ဗ်ာ။
ေအာ္ .. က်ေနာ့္ပိ်ဳးခင္း ကို အခိ္်န္ေပးပီး ဖတ္သြားလို႕လည္း ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
Post a Comment