Sunday, February 21, 2010

“ၿပီးစလြယ္ မေျပာျဖစ္တဲ့ အေၾကာင္းေတြ”

တခါတေလ အၿပံဳးေလးတခုက
စကား သိန္းသန္းကုေဋ ေျပာတတ္တယ္........။

တခါတေလ ဘာမွ မေျပာျဖစ္လိုက္တာကိုက
ပိုမို ေလးနက္စြာ သက္ေရာက္ေန တတ္ျပန္ေရာ.........။

တခါတေလ ဆိုျပဖူးခဲ့တဲ့ သီခ်င္းေတြထက္
ဘာမွပို မထူးျခားတဲ့ အသံေလးကိုပဲ ၾကားေယာင္ေနတတ္တယ္....။

သတိမရသင့္ဘူး ထင္လို႔...........
သတိမရခ်င္ပဲ သတိရေနတာေတြကို
ရိုးသားစြာ ၀န္ခံရန္ ၀န္ေလးပါတယ္။

မွဴးဒါရီ

5 comments:

Anonymous said...

သတိမရသင့္ဘူး ထင္လို႔...........
သတိမရခ်င္ပဲ သတိရေနတာေတြကို
ရိုးသားစြာ ၀န္ခံရန္ ၀န္ေလးပါတယ္။


သတိမရသင့္တာကို သတိရေနမိတာ . . . . ဟုတ္တယ္ဗ်ာ အဲလို ၀န္ခံဖို႔က်ေတာ့ ဦးေႏွာက္က လက္မခံတတ္ျပန္ဘူး ဟုတ္တယ္ တကယ္ပါပဲ

ေႏြညိဳ said...

သတိရတဲ႕စိတ္မွာ ျဖစ္သင္႔တာ မျဖစ္သင္႔တာေတြမရွိဘူး . .
လြမ္းရင္ လြမ္းတယ္ေပါ႕. . . . း)

အ႐ုပ္ကေလး said...

ၿပီးစလြယ္မေျပာျဖစ္ပါဘူး...
႐ိုးသားစြာ၀န္ခံမႈေတြ မေပ်ာက္ဆံုးခင္
ေဟာဒီကမ႓ာတည္ေနသမွ်
င့ါအေတြးေတြ တစ္စက္စက္မွ
သဲ့သဲ့ေလး လြမ္းတတ္ခဲ့ၿပီ ...။

ခင္မင္စြာ
idulize(အ႐ုပ္ကေလး)

ေရႊျပည္သူ (ShwePyiThu) said...

ထပ္တူခံစားၿပီး ဖတ္သြားပါတယ္ မွဴးေရ...

“သတိမရသင့္ဘူး ထင္လို႔...........
သတိမရခ်င္ပဲ သတိရေနတာေတြကို
ရိုးသားစြာ ၀န္ခံရန္ ၀န္ေလးပါတယ္။”

အဲဒီအဆံုးသတ္ေလး တကယ္ခံစားရပါတယ္...

ShwunMi- said...

တခါတေလ ဘာမွမေျပာျဖစ္လိုက္တာကိုက
ပိုမို ေလးနက္စြာ သက္ေရာက္ တတ္ျပန္ေရာ...။

သေဘာတူသြားပါတယ္ =)

တခါတေလမွာ တိတ္ဆိတ္ေနျခင္းဟာ
ဆူညံစြာ ခံစားေနရလို႕ ျဖစ္တယ္။