Wednesday, April 2, 2008

“လြတ္ေျမာက္ရာလမ္း”

ဘာေတြလဲ?

လွိဳက္ဖိုေမာေနတာပဲ

ေဒါသတစ္ရွိဳက္နဲ႔

ေလာကႀကီးကို တအားရွဴသြင္း

အျပင္းစား ဘိန္းခင္းထဲ

ငါ့ ခႏၶာအတၱေပါႀကီးကို ပစ္ခ်

ခဏေလး လြတ္ေျမာက္သြားရင္

ေကာင္းမွာပဲ…။

ဘယ္သူ႔ အတြက္

ရွင္သန္ေပးရမွာလဲ?

ငါ့ အတြက္ ငါရွင္သန္ရတာနဲ႔တင္

စိတ္ေတြေလ်ာ့ရဲ…

ယုံၾကည္ခ်က္ဟာလည္း အေပါစားဆန္လာ၊

နားမလည္တဲ့ ဘာသာစကားေတြ

လာလာမေျပာၾကပါနဲ႔။

ေက်ာက္ရုပ္လို ထိုင္ေနတာ

အျပစ္တစ္ခုမွ မဟုတ္ပဲ။

ခင္ဗ်ားတုိ႔ လိုင္းသိပ္မပူးခ်င္နဲ႔ေလ…။

လူၿဖစ္လာပုံခ်င္း မတူဘူး…။

မာနဆူးေတြ ေထာင္ထားမယ့္

ငါ့ပိုင္တဲ့ ကမာၻရဲ႕ တံခါးကို…

လာေခါက္ဖို႔…

ဒီလို သတၱိနဲ႔လည္း မလုံေလာက္ေသးဘူး။

မရည္မွန္းတဲ့ အရပ္ကို သြားေနတာကိုက

ငါ့ ရည္မွန္းခ်က္…၊

မလုိခ်က္မ်ားအား လိုအပ္တဲ့ေနရာလြတ္မွာ

ထည့္သြင္းကစားတာကိုက

ငါ့ လက္ကြက္္…၊

ငါ့ ကုိမသိပဲ

ေက်ာကို လက္ညွိဳးထိုးရယ္ေနျပန္ၿပီ။

ခင္ဗ်ားတုိ႔ မရွက္ဖူးလား?

ကိုယ့္အလုပ္ကိုလုပ္

ကိုယ့္ထမင္းကိုစား

အားရင္ ခပ္ေ၀းေ၀းသြားေန…။

သူမ်ားကိစၥကို လာသြားၾကားညွပ္

ဆားမွဳံ႕ေတြ ဇြတ္ထည့္မေနနဲ႕။

ေပၚတင္ေျပာမယ္…

ေငြတစ္ျပားကေန နွစ္ျပားခြာဖို႔လည္း

စိတ္မ၀င္စားဘူး။

ပိုက္ဆံမရွိပဲ ေရသန္႔ဘူး၀ယ္ေသာက္လို႔

ညစာငတ္လည္း မမွဳဘူး။

အိပ္ကပ္ျပားနဲ႔ အငွားကားတက္စီးလည္း

ခင္ဗ်ားတို႔ အပူလား။

မိုးေကာင္းကင္ေအာက္မွာ ျမင္ရသမွ်

ဘာကိုမွလည္း မပိုင္ခ်င္သလို

ငါ့နာမည္တပ္ထားမယ့္ အိမ္လည္း မလုိဘူး။

ငါ့ အသံကိုသြင္းထားတဲ့ အမွတ္တရလည္း မလိုဘူး။

ငါေသရင္ ခ်ိတ္ဆြဲမယ့္ ဓာတ္ပုံေတြလည္း မလိုဘူး။

ငါ့အတြက္အသည္းကြဲေပးမယ့္ ခ်စ္သူလည္း မလိုဘူး။

လိုအပ္တာက…

လြတ္လပ္မွဳ…

အေတာင္ထူထူ ကိုယ္မွာတပ္

ငါ့ ကို မလိုတဲ့အရပ္ကေန

အခ်ိန္မေရြး ပ်ံသန္းထြက္တတ္ဖို႔ ပဲလိုတယ္။

မွဴးဒါရီ

2 comments:

Unknown said...

ကဗ်ာေတြက အားေကာင္းလွခ်ည္လား :)

အိမ္ေလး said...

လိုအပ္တာက… လြတ္လပ္မွဳ… အေတာင္ထူထူ ကိုယ္မွာတပ္ ငါ့ ကို မလိုတဲ့အရပ္ကေန အခ်ိန္မေရြး ပ်ံသန္းထြက္တတ္ဖို႔ ပဲလိုတယ္...ေကာင္းတယ္ရွင္႕ အေရးအသားကေတာ႕...း)