ေခါက္ရိုးေက်ေနခဲ့
အရွက္နဲ႕ အသက္ရူသံ
ထပ္မံ ေခါက္ခ်ိဳး ထုပ္ပိုး
အေရွ႕အရပ္ဆီ ဒိုးေတာ့မယ္။
သြားမယ့္လမ္းကေ၀၀ါး
လာခဲ့တဲ့ေနာက္ကလမ္း ေပ်ာက္ကြယ္
လမ္းမွန္ရင္...ႀကိဳျမင္ခြင့္မရွိတဲ့
ဘ၀ရဲ႕ စည္းကပ္ခ်က္ေတြကို
တျဖညး္ျဖည္းနားလည္လာၿပီ။
နွစ္ေပါင္းမနည္းေအာင္
အသက္ဆက္ရွင္ခဲ့သူေတြ...၊
အားက်တဲ့စိတ္ မျဖစ္ေတာ့ဘူး
နာမ္စားတခ်ိဳ႕ နဲ႕ ဘုေဘာက္က်
ေလာကထဲမွာ ငါထားခ်င္တာက
ပိုင္ရွင္ မရွိတဲ့
....အနုပညာ သန္႔သန္႔ေေလး...။
၁က်ပ္ေစ့ ငုံၿပီး
ငရဲအေရာက္ ခုန္ခ်လိုက္ရေကာင္းမလား?
စိတၱဇ ပန္းခ်ီမ်ားနွင့္
လူေတြမ်က္ရည္ခ်ဴစားခဲ့အေကာင္ဆိုၿပီး
ေကာင္းကင္ဘုံက လက္ခံခ်င္မွ လက္ခံမွာေလ။
ငါျပန္ရပ္ ၾကည့္ရင္း
ငါဘာသာေတာင္ နွေမ်ာငို မငိုခဲ့ဘူး။
ခုခ်က္ခ်င္း ျဖစ္ျဖစ္
ေနာက္မွ ပဲ ျဖစ္ျဖစ္
လူမွန္ရင္ ေသဖို႕ ေမြးခဲ့သည္ပဲ။
မွဴးဒါရီ
1 comment:
ေကာင္းလိုက္တဲ႔ကဗ်ာ ဖတ္ျပီးေတာ႔ စိတ္ထဲမွာနင္႔ကနဲေတာင္ျဖစ္တယ္
ေနာက္ဆံုးတေႀကာင္းကိုေတာ႔ ကန္႔ကြက္ပါတယ္ခမ်ာ
တို႔ကေတာ႔ ေသဖို႔ဟုတ္ဘူး ခ်စ္ဖို႔ ခ်စ္ဖို႔
သိဘီလား
လြမ္းလို႔ပဲရင္ကြဲေသေသ
ခ်စ္ေနဦးမယ္ဗ်ိဳ႕ (ေႀကာ္ျငာ)
Post a Comment