Saturday, June 20, 2009

“အဲေလာက္ ခက္တယ္”


တေယာက္ ေက်ာေပးထားတဲ့ အရပ္ကို
တေယာက္ မ်က္နွာမူထားရတာ... ဘယ္ေလာက္ ခက္လဲ

ေပါက္ထြက္မတတ္ ေယာက္ယက္ခတ္ေနတဲ့ ဦးေနွာက္နဲ႔
နွလုံးသားကို သဲအိတ္ႀကီးလို စိတ္ရွိတိုင္း ထိုးေခ်ပစ္လုိက္ခ်င္ပါရဲ ႔.........
အဲေလာက္ ခက္တယ္။

ပတ္သတ္ခဲ့သမွ် အကိုင္းအခက္ နဲ႔
ေမွ်ာ္လင့္ျခင္း ေဘးမွာ ပုံၿပီး
ရင္အနာေတြကိုသာ အဆုံးစီရင္ခြင့္ရရင္................................
ေရပြက္သံ ပလုံ ေတာင္ တုိးေဖ်ာ့ ေပါ့ပါးေနမွာ ငါ သိတယ္

ဘယ္ေလာက္.........ခက္လဲ

တိုက္ဆိုင္ခ်ိန္တိုင္းမွာ
တခ်က္ေလာက္ ေနာက္ျပန္ၾကည့္လာဖို႔ အေရး
ျပားျပား၀ပ္ေပးခဲ့တဲ့ ငါပါ.....
ယုံေနာ္ ထပ္ မေျပာနိုင္ေတာ့ဘူး
အဲသေလာက္ ခက္တယ္....။

မွဴးဒါရီ

5 comments:

ကိုရင္ေနာ္ခင္ေလးငယ္ said...

ခက္.. ခက္.. ခက္တယ္.. ခက္တယ္..
အဲ႔ေလာက္ကို ခက္တယ္.. ဟုတ္..! း)

ဘာတဲ႔ ေပါက္ထြက္မတတ္ ေယာက္ယက္ခတ္ေနတဲ့ ဦးေႏွာက္နဲ႔ ႏွလုံးသားကို သဲအိတ္ႀကီးလို စိတ္ရွိတိုင္း ထိုးေခ်ပစ္လုိက္ခ်င္ပါရဲ ႔.... တဲ႔

“ဗုန္း ဗုန္း ဗုန္း” နဲ႔ ေနမွာေနာ္.. ဒါမွ မဟုတ္.. “အုန္း.. အုန္း..” း)

စတာပါေနာ္.. :P ကဗ်ာေလး က တကယ္ေကာင္းတယ္..

ခင္မင္စြာျဖင့္

ကိုရင္ေနာ္

လင္းဦး(စိတ္ပညာ) said...

တိုက္ဆိုင္ခ်ိန္တိုင္းမွာ
တခ်က္ေလာက္ ေနာက္ျပန္ၾကည့္လာဖို႔ အေရး
ျပားျပား၀ပ္ေပးခဲ့တဲ့ ငါပါ.....
ယုံေနာ္ ထပ္ မေျပာနိုင္ေတာ့ဘူး
အဲသေလာက္ ခက္တယ္....။

ေရးတတ္လိုက္တာ ညီမငယ္ေရ...

အဲ့သေလာက္ခက္တာေတာင္ အဲ့သေလာက္ခက္တယ္.. :P

ေရႊျပည္သူ (ShwePyiThu) said...

ကဗ်ာေကာင္းေတြ ဖတ္ရတာကို သိပ္ႏွစ္သက္ရတဲ့ အဓိက အေၾကာင္းေတြထဲမွာ ဖတ္တဲ့အခ်ိန္ စကားလံုးေတြေၾကာင့္ ရင္ထဲမွာ ျပန္ေရးမျပတတ္တဲ့ လိႈက္ကနဲ သေဘာက် ေက်နပ္မႈေလးျဖစ္ျဖစ္သြားတာ ေၾကာင့္လည္း ပါပါတယ္။ ဒီကဗ်ာေလးက အဲဒီခံစားခ်က္ကေလးကို အျပည့္အဝကိုေပးပါတယ္။ သိပ္လွတဲ့ သိပ္ေကာင္းတဲ့ ကဗ်ာေလးအတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ညီမေလး မွဴးဒါရီေရ...

Kyaw Nyo Thway said...

တစ္ေယာက္ေက်ာေပးထားရတဲ႔ အရပ္ကို တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာမူထားရတယ္ဆိုတာ >> ဒီလိုမ်ိဳးေပါ႔ေနာ္...
အဲ႔ဒိပထမဆံုး စာသားေလးၾကိဳက္တယ္ဗ်။

အိုင္လြယ္ပန္ said...

တေယာက္ ေက်ာေပးထားတဲ့ အရပ္ကို
တေယာက္ မ်က္နွာမူထားရတာ... ဘယ္ေလာက္ ခက္လဲ

သိပ္ဟုတ္တာေပါ႔ဗ်ာ ....