Sunday, August 2, 2009

“သစၥာ ဆိုခန္း”


ငါလား.. ၊အညွာလြယ္ခဲ့တယ္ဆိုရင္
မဟုတ္ေသးပါဘူး

အတြယ္အတာေတြ ျဖတ္ေတာက္ၿပီး
မက္ေမာစြာ ခုန္ေပါက္ ဆင္းလာခဲ့
ငါက...
(ခ်စ္သူအေပၚ)
ထီးရြက္လိုက်င့္ခ်င္ တဲ့ သစ္ခက္ေလး သာပါ..။

ငါကလား...? ၊
ေခါင္းပန္း လွန္ ေရြးခ်ယ္မွဳေတြနဲ႔
အေလ့က် ေပါက္ေရာက္တဲ့ မ်ိဳးေစ့
မဟုတ္ေသးဘူး..။

တူနွစ္ကိုယ္ တဲအိုပ်က္မွာေနရေနရ... အိပ္မက္ေလးကို
လက္ေတြ ႔ အေကာင္အထည္ေဖာ္ျပဖို႔
ငါက...
(ခ်စ္သူ အနမ္းပြင့္ေတြေၾကာင့္)

အသက္၀င္လာတဲ့ နွဳတ္ခမ္းေလးသာပါ...။

ငါလား...၊ ေ၀ဒနာေတြကို စုတ္ထိုး
ဆူးေတြကို ကုန္းပိုးထားတဲ့ ခေရာင္းလမ္း
မဟုတ္ရပါဘူးကြယ္...

ငဲ့လင့္ေနတဲ့ ကြက္လပ္ေလးထဲကို
အၿမဲစိမ္းလန္းပါေစသား အၾကံနဲ႔
ငါက
(ခ်စ္သူ ခ်မ္းေျမ ႕ေအာင္လို႔)
တရစပ္ က်ဲ၀င္လာတဲ့ ေႏြအကုန္ မိုးဖြဲေလးသာပါ...။

မွဴးဒါရီ

7 comments:

mgphonemyint said...

ဂရိတ္...ဒီကဗ်ာကုိ ျမင္ဘူးသလုိရွိတယ္ း)
အမွတ္မွားတာ ျဖစ္မွာပါ ...။

Mhu Darye said...

အမွတ္မွားတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီကဗ်ာပါပဲ။ အၾကံကုန္ ဂဠဳန္ ဆားခ်က္ မိတာပါ။
း)

အိုင္လြယ္ပန္ said...

ကဗ်ာေကာင္းေလးပဲ
ၾကိဳက္တယ္ဗ် ...

ေဆာင္းယြန္းလ said...

သိပ္လွတဲ့ သစၥာဆိုခန္းပါလား

ငဲ့လင့္ေနတဲ့ ကြက္လပ္ေလးထဲကို
အၿမဲစိမ္းလန္းပါေစသား အၾကံနဲ႔
ငါက
(ခ်စ္သူ ခ်မ္းေျမ ႕ေအာင္လို႔)
တရစပ္ က်ဲ၀င္လာတဲ့ ေႏြအကုန္ မိုးဖြဲေလးသာပါ...။
အလွဆံုးေနရာေလးပါပဲ
တပုဒ္လံုးလည္းေကာင္းပါတယ္ညီမေရ

emayarKhin said...

ငါက
(ခ်စ္သူ ခ်မ္းေျမ ႕ေအာင္လို႔)
တရစပ္ က်ဲ၀င္လာတဲ့ ေႏြအကုန္ မိုးဖြဲေလးသာပါ

ၾကိဳက္မိပါတယ္........

pandora said...

ကဗ်ာေလးလွတယ္...

ေရႊျပည္သူ (ShwePyiThu) said...

ႏူးညံ့ေပမယ့္ ခိုင္ျမဲတဲ့ သစၥာတစ္ခုကို ခံစားသြားပါတယ္... “ေႏြအကုန္ မိုးဖြဲေလး” ဆိုတာေလးက ခ်စ္စရာေကာင္းလိုက္တာ...