Sunday, June 6, 2010

"ကုိမာ"

တြန္႔လူး မျပ နုိင္ေတာ့ေလာက္ေအာင္
ေအးခဲ ၿငိမ္သက္...
ညည္းသံေတြ အသက္ရွဴ ၾကပ္ေနတဲ့
နွဳတ္ခမ္းဖ်ားမွာ
မီးေတာက္လဲ့လဲ့ေလး ေတာက္စား ခ်ိန္
ေ၀ဒနာဟာ
အနွဴးညံ့ဆုံး ဆြဲေဆာင္မွဳ.......................။

မွိတ္ထားတဲ့ မ်က္လုံးကို မဖြင့္ရဲသလို
စိုရႊဲေနတဲ့ မ်က္ရည္မ်ားကို မသုတ္ရဲ
မွိန္ေဖာ့ေဖာ့ ေလာင္ကြ်မ္းျခင္းကို မၿငိမ္းရဲသလို
ေအးစက္မာေၾကာေသာ ၿငိတြယ္ျခင္း တစုံတရာကိုမွ မျငင္းဆိုရဲ

လႊတ္ခ်လိုက္ရသမွ်မွာ
ျပန္အလိုခ်င္ဆုံးက
မိသားစု စိတ္တူကိုယ္တူ ရယ္ေမာသံ တခုတည္း...................၊

ဒီလိုနဲ႔
လက္ေတြ႔ ဘ၀ ဟာ
အိပ္မက္ဆိုး မ်ား ထက္
အိပ္မက္ ဆိုး ပိုဆန္ ေနတယ္။

မွဴးဒါရီ

4 comments:

ainlwaepan said...

မွဴးေရ..ေပ်ာက္ေနလိုက္တာ..
ကဗ်ာေတြကုိေမွ်ာ္ေနတာ...
ခုမွပဲ..ဖတ္ရေတာ႕တယ္..
အရမ္းေကာင္းတယ္....

သြယ္လင္းဆက္ said...

ေမွ်ာ္ရတာ လည္ပင္းရွည္တယ္။ ခုမွပဲလာေတာ့တယ္။

အိပ္မက္ေကာင္းေကာင္းေလးေတြမက္ပါေစ။

Mhu Darye said...

လူကမေပ်ာက္ပါဘူး ခရီးလြန္ၿပီး လမ္းကေပ်ာက္ေနလို႔ပါ.
ေအာက္အရပ္ကို ခဏ သြားလည္ေနတာေလ.
:P

အခုပဲ ျပန္ေရာက္တယ္။

Moe Myint Tane said...

ကဗ်ာေလးဖတ္အျပီးမွာ သက္ျပင္းတစ္ခုခ်လိုက္မိတယ္။
အိပ္မက္ဆိုးေတြထက္ အိပ္မက္ဆိုးပိုဆန္ေနတဲ႔ လက္ေတြ႕က်က်ေတြကို ေသာက္သံုးေနၾကရေပါ႔။


စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္