“ခ်စ္သူ”

ငယ္ငယ္ေလးတည္းက ကဗ်ာကို စိတ္၀င္စားခဲ့သလားဆိုတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ သီခ်င္းေတြကို စိတ္၀င္စားခဲ့သလားဆိုျပန္ေတာ့လည္း မဟုတ္ပါဘူး။ စာအုပ္လည္း အဖတ္နည္းတယ္။ သူငယ္ခ်င္းလည္း နည္းနည္းပဲ ထားတတ္ေတာ့ ျပင္ပ အေတြ ႔အႀကံဳလည္း မရွိသေလာက္ ေျပာလို႔ရတာေပါ့...။ ဒါေပမယ့္ ရင္ဘတ္ထဲက ခံစားတတ္သည့္ နွလုံးသားကေတာ့ သူမ်ားေတြတက္ ပိုပုံရတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ပထမဆုံးကဗ်ာရယ္လို႔ စေရးေတာ့ ကိုယ္ပိုင္ခံစားခ်က္အစစ္မဟုတ္တဲ့ သူမ်ားရင္ဘတ္နဲ႔ စကားလုံးအတုေတြ ငွားေရးခဲ့ဖူးတယ္..။ ကဗ်ာစာအုပ္လည္း အမွတ္တရ သိမ္းမထားမိေတာ့ ဥပမာျပဖို႔ မျဖစ္နို္င္တာကို စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိပါရဲ ႔...။


အသက္ ၁၅နွစ္ေလာက္က်မွ ဂစ္တာ၊ သီခ်င္း၊ ကဗ်ာ နဲ႔ ေကာ္ဖီ ကို စြဲစြဲလမ္းလမ္း နွစ္ၿခိဳက္တတ္ခဲ့တာမို႔...ပထမဆုံး အဆင့္ရွိရွိ ဖတ္ရွဴနွစ္သက္ခဲ့ရတဲ့ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ကေတာ့ ေမာင္စိန္၀င္း(ပုတီးကုန္း) ေရးသားတဲ့ “ခ်စ္သူ” ဆိုတဲ့ကဗ်ာေလးပါ...။ အသက္ ၁၇ နွစ္ ျပည့္ ေမြးေန႔မွာ အမွတ္တရ ျမတ္နိုးရတဲ့လက္ေဆာင္လို႔ ေျပာလည္း မမွားပါဘူး။


ခုမ်ားထိ စာဖတ္နည္းလြန္းတဲ့ မွဴးဒါရီ တစ္ေယာက္၊ အတိတ္ကို အမွတ္ရၿပီး အရင္တုန္းက စာအုပ္ေတြ ျပန္ရွာေဖြ ေမႊေနွာက္ရင္း ကိုယ့္မိတ္ေဆြဘေလာ့ဂ္လည္သူမ်ားကိုလည္း ဖတ္ေစခ်င္တဲ့ စိတ္နဲ႔ ျပန္ေ၀မွ်ေပးလို၍သာ ဤပိုစ့္ကို ေရးရပါတယ္...။ အႀကိဳက္ခ်င္းတူပါက အထူး၀မ္းေျမာက္ရမည္ ျဖစ္ပါေၾကာင္း...။

“ခ်စ္သူ”

မ်က္စိမွိတ္ထားပါလ်က္
ေကာင္းကင္ကို သတိရသည့္အခါ
တိမ္မ်ားကို ျမင္ေနရပါသည္။

အလြန္ေ၀းကြာသည့္အရပ္ကို ေရာက္ေနပါလ်က္
ပင္လယ္ျပာကို စဥ္းစားမိသည့္အခါ
လွိဳင္းပုတ္သံကို ၾကားေယာင္ေနတတ္ပါသည္။

အခန္းက်ဥ္းထဲမွာ အိပ္ေနပါလ်က္
ဥယ်ာဥ္ထဲသို႔ စိတ္ေရာက္သြားသည့္အခါ
နွင္းဆီရနံ႕ကို ခံစားရရွိေနတတ္ျပန္ပါသည္။

ေသဆုံးသည္အထိ
မွိတ္မိကြ်မ္း၀င္သြားေစမည့္အရာမွာ
ခ်စ္သူသာ ျဖစ္၏။

မွဴးဒါရီ ခံစားတင္ျပသည္။