Saturday, June 20, 2009
“အဲေလာက္ ခက္တယ္”
တေယာက္ ေက်ာေပးထားတဲ့ အရပ္ကို
တေယာက္ မ်က္နွာမူထားရတာ... ဘယ္ေလာက္ ခက္လဲ
ေပါက္ထြက္မတတ္ ေယာက္ယက္ခတ္ေနတဲ့ ဦးေနွာက္နဲ႔
နွလုံးသားကို သဲအိတ္ႀကီးလို စိတ္ရွိတိုင္း ထိုးေခ်ပစ္လုိက္ခ်င္ပါရဲ ႔.........
အဲေလာက္ ခက္တယ္။
ပတ္သတ္ခဲ့သမွ် အကိုင္းအခက္ နဲ႔
ေမွ်ာ္လင့္ျခင္း ေဘးမွာ ပုံၿပီး
ရင္အနာေတြကိုသာ အဆုံးစီရင္ခြင့္ရရင္................................
ေရပြက္သံ ပလုံ ေတာင္ တုိးေဖ်ာ့ ေပါ့ပါးေနမွာ ငါ သိတယ္
ဘယ္ေလာက္.........ခက္လဲ
တိုက္ဆိုင္ခ်ိန္တိုင္းမွာ
တခ်က္ေလာက္ ေနာက္ျပန္ၾကည့္လာဖို႔ အေရး
ျပားျပား၀ပ္ေပးခဲ့တဲ့ ငါပါ.....
ယုံေနာ္ ထပ္ မေျပာနိုင္ေတာ့ဘူး
အဲသေလာက္ ခက္တယ္....။
မွဴးဒါရီ
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
5 comments:
ခက္.. ခက္.. ခက္တယ္.. ခက္တယ္..
အဲ႔ေလာက္ကို ခက္တယ္.. ဟုတ္..! း)
ဘာတဲ႔ ေပါက္ထြက္မတတ္ ေယာက္ယက္ခတ္ေနတဲ့ ဦးေႏွာက္နဲ႔ ႏွလုံးသားကို သဲအိတ္ႀကီးလို စိတ္ရွိတိုင္း ထိုးေခ်ပစ္လုိက္ခ်င္ပါရဲ ႔.... တဲ႔
“ဗုန္း ဗုန္း ဗုန္း” နဲ႔ ေနမွာေနာ္.. ဒါမွ မဟုတ္.. “အုန္း.. အုန္း..” း)
စတာပါေနာ္.. :P ကဗ်ာေလး က တကယ္ေကာင္းတယ္..
ခင္မင္စြာျဖင့္
ကိုရင္ေနာ္
တိုက္ဆိုင္ခ်ိန္တိုင္းမွာ
တခ်က္ေလာက္ ေနာက္ျပန္ၾကည့္လာဖို႔ အေရး
ျပားျပား၀ပ္ေပးခဲ့တဲ့ ငါပါ.....
ယုံေနာ္ ထပ္ မေျပာနိုင္ေတာ့ဘူး
အဲသေလာက္ ခက္တယ္....။
ေရးတတ္လိုက္တာ ညီမငယ္ေရ...
အဲ့သေလာက္ခက္တာေတာင္ အဲ့သေလာက္ခက္တယ္.. :P
ကဗ်ာေကာင္းေတြ ဖတ္ရတာကို သိပ္ႏွစ္သက္ရတဲ့ အဓိက အေၾကာင္းေတြထဲမွာ ဖတ္တဲ့အခ်ိန္ စကားလံုးေတြေၾကာင့္ ရင္ထဲမွာ ျပန္ေရးမျပတတ္တဲ့ လိႈက္ကနဲ သေဘာက် ေက်နပ္မႈေလးျဖစ္ျဖစ္သြားတာ ေၾကာင့္လည္း ပါပါတယ္။ ဒီကဗ်ာေလးက အဲဒီခံစားခ်က္ကေလးကို အျပည့္အဝကိုေပးပါတယ္။ သိပ္လွတဲ့ သိပ္ေကာင္းတဲ့ ကဗ်ာေလးအတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ညီမေလး မွဴးဒါရီေရ...
တစ္ေယာက္ေက်ာေပးထားရတဲ႔ အရပ္ကို တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာမူထားရတယ္ဆိုတာ >> ဒီလိုမ်ိဳးေပါ႔ေနာ္...
အဲ႔ဒိပထမဆံုး စာသားေလးၾကိဳက္တယ္ဗ်။
တေယာက္ ေက်ာေပးထားတဲ့ အရပ္ကို
တေယာက္ မ်က္နွာမူထားရတာ... ဘယ္ေလာက္ ခက္လဲ
သိပ္ဟုတ္တာေပါ႔ဗ်ာ ....
Post a Comment