Saturday, July 4, 2009
၀င္ကစြပ္
ပြင့္အန္မက်နိုင္တဲ့ သိပ္သည္းမွဳ
အစိုင္အခဲတခု ျဖစ္ေနတာလည္း...
လက္ညိဳးကို ေကြး ဆုပ္ ထား
ဘယ္သူက စင္းလုံးေခ်ာ လို႔လဲ...........................။
သမာသမတ္က် ေၾကာင္း
ဆုိင္းဘုတ္ေထာင္ျပရတဲ့ ေခတ္...
အေျခအျမစ္မရွိတာေတြ
အေရာင္းတြင္က်ယ္ ေနတဲ့ ေခတ္...
မဟုတ္မမွန္တရား ေတြ
ယင္တေလာင္းေလာင္း ပုတ္ေဟာင္ေနတဲ့ ေခတ္...
အျဖစ္ထက္ အပ်က္ ပို ေနတဲ့ ေခတ္မွာ
မိုးခါးေသာက္တဲ့ အက်င့္ေလာက္ေတာ့ စကားထဲ ထည့္ မေျပာေၾကး တဲ့လား
ေခတ္နဲ႔အမွီ.. ငါလည္း
နားေယာင္ တတ္ခ်င္တာေပါ့ သူငယ္ခ်င္းးး...
ဒါေၾကာင့္ ေလထု သယ္လာတဲ့ အတင္းအဖ်ဥ္းေတြအတြက္
နား ဂြမ္းဆို႔ ထား လိုက္ တာ...
မြန္ျမတ္ လြန္းလွ လို႔ေတာ့ မဟုတ္ဘူး ရယ္
တိုက္စားမွဳ လမ္းစဥ္တေလ်ာက္မွာ
ရင့္က်က္ျခင္း နဲ႔ အရိုးခံ စိတ္
ေျပာင္းျပန္အခ်ိဳးက် ပြန္းပဲ့ ၾကလည္း...
လွ်ာဖ်ားေလးကို လိပ္သိမ္းထား၊
ရန္သူ ကို မဖိတ္ေခၚ အား ပါ ဘူး ကြယ္
ငါ့အခြံနဲ႔ ငါခႏၶာ...ကြက္တိ က်ေနတာရင္ ၿပီးေရာပဲ
..................။
မွဴးဒါရီ
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
3 comments:
ငါ့အခြံနဲ႔ ငါခႏၶာ...ကြက္တိ က်ေနတာရင္ ၿပီးေရာပဲ
က်ေနာ္တို႔...လိပ္ေတြလုိ
ေခါင္းေတြ ဝွက္ထားၾကည္႔လုိက္ရေအာင္......။
ဒီကဗ်ာေလးလဲ မိုက္တယ္ ...
သမာသမတ္က် ေၾကာင္း
ဆုိင္းဘုတ္ေထာင္ျပရတဲ့ ေခတ္...
အေျခအျမစ္မရွိတာေတြ
အေရာင္းတြင္က်ယ္ ေနတဲ့ ေခတ္...
တတ္သေလာက္မွတ္သေလာက္နဲ႔ ေျပာရရင္...
အဲဒီအပိုဒ္ေလး ႀကိဳက္တယ္..
Post a Comment