“ကိုယ္ထင္ရာ ပုလဲ”

“ကိုယ္ထင္ရာ ပုလဲ”

မေန႔က
ဒီကေန႔ ဖတ္ရေအာင္ဆုိၿပီး
တန္္ရာတန္ေၾကးထက္ အဖုိးတန္တာေတြ စေတးလို႔
ကမာခြံထဲက
ကဗ်ာ တပုဒ္ ၀ယ္ခဲ့တယ္

သက္ေတာင့္သက္သာ အိပ္စက္ရတာထက္
ကဗ်ာတပုဒ္ ဖတ္ရတာ တန္တယ္လို႔
ကိုယ္လိုရာ ကိုယ္ဆြဲေတြးၿပီး
ေစ်းမဆစ္ပဲ ၀ယ္ခဲ့
ကိုယ့္ေၾကာင့္ မဟုတ္ခ့ဲရင္ေတာင္
ဘယ္သူေၾကာင့္ ဘယ္၀ါေၾကာင့္
အတြင္းနက္နက္ထိ သိခြင့္ မရခ်င္ဘူး
ေသြးသားအဆီအနွစ္ေတြ ေပက်ံေနတဲ့ ကဗ်ာဟာ.............
ဒီေန႔မွာ ပထမဆုံး ေပြ႔ဖက္ခြင့္ရတဲ့ လေရာင္နဲ႔ တူရမယ္
ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြ ေပါက္ဖြားခြင့္ ရတဲ့ စကၠန္႔အပိုင္းအျခားလည္းပဲ ျဖစ္ရမယ္
အၿပံဳးေတြကို ျခယ္လွယ္ႀကီးစုိးတဲ့
လက္လွမ္းမမီတဲ့ ပိေတာက္ကိုင္းခက္...ျဖစ္ေနက ျဖစ္ပါေစ
ဘာ့တြက္လဲ ဘာေၾကာင့္လဲ
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႔ ေမးခြန္းေတြ မထုတ္ဘူး
တညတာ မေတြ႔ရတာထက္...
ကဗ်ာတပုဒ္ ဖတ္ရတာ တန္တယ္ သေဘာထားၿပီး
ကိုယ္လိုရာ ကိုယ္ဆြဲေတြးပါတယ္
ဒါေၾကာင့္ပဲ မေန႔က ႀကိဳ၀ယ္ထားတဲ့ ကဗ်ာကို
ဒီကေန႔ပဲ ဖတ္ျဖစ္ေအာင္ ဖတ္လိုက္တယ္

ရည္စူးတာေတြ ၾကည္နွဴးတာေတြ
ေပးေပး မေပးေပး
လွိဳ ႔၀ွက္ခ်က္ေတြ ထိုးနွက္ခ်က္ေတြ
ပါပါ မပါပါ
အဆုံးမွာ အဆုံးနဲ႔ တူတဲ့ ရသ တခုကိုေတာ့
ကဗ်ာ အဆုံးမွာ
ထုံးစံအတိုင္း ရွာေဖြ ေတြ ႔ရွိရဲ ႔...၊

ျပန္အံမထုတ္ေတာ့ဘူး......၊

ကဗ်ာနဲ႔ တူေအာင္ ထြင္းထုထားတဲ့
ခ်ဥ္စူးစူး ႀကီးပါလားကြယ္...။

မွဴးဒါရီ