“အစိမ္းေရာင္ေတြ ရြာခ်တဲ့ ညေန”

၅မိနစ္စာ ၿငိမ့္ၿငိမ့္ေလး ေလာင္ကြ်မ္းလုိက္ရုံ
ဘ၀ တခုစာ ျပာမွဳံလို က်န္ရျပန္ၿပီ ေက်ာ္..................

အလုအယက္ ရွဳပ္ေထြးသြားတဲ့ ထြက္သက္ေတြထဲ
နာက်င္ျခင္းေတြ တစကေန နွစ္စ၊
ေနာက္ထပ္ တစၿပီး မက တစ...
ဘယ္ကစၿပီး ၀မ္းနည္းရမွန္း မသိေတာ့ေအာင္ပဲ...။

မလွဳပ္ခတ္ပဲ ေနနိုင္ရိုးလားကြာ
မင္းအထိအေတြ႕မွာ
ဖ်တ္ဖ်တ္လူးေအာင္ လြင့္ေနမယ့္ ငါက
စြယ္ေတာ္ရြက္ တျခမ္းပဲ့ေလးေလ

ေလးနက္ခဲ့ဖူးတာေတြ
လြယ္လြယ္ေတာ့ ဘယ္ေမ့မွာလဲ ၿပီးရင္၊
နွဳတ္ဆက္ထြက္ခြာသံေနာက္က
အိုေက ဆိုတဲ့ ငါ့နွဳတ္ခမ္း တုန္မ်ားသြားေသးသလား.............?

မ်က္ေတာင္မခတ္၀့ံလို႔
ေခါင္းေမာ့ပစ္လိုက္ရတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာင္
ငါ့ကိုငါ မုန္းတာထက္၊
မင္းကို ခ်စ္တာက ပိုမွာပါ...။

မွဴးဒါရီ