“သမိုင္းထဲက သမိုင္း”

“သမိုင္းထဲက သမိုင္း”

လမ္းမေပၚမွာ
လမ္းသြား လမ္းလာေတြ မ်ားတယ္။
လမ္းမေပၚမွာ
ခ်ုိဳင့္ခြက္ေတြ လည္း မ်ားတယ္။
လမ္းသြားလမ္းလာနဲ႕ ခ်ိဳင့္ခြက္
မသက္ဆိုင္တဲ့ အခါ မသက္ဆိုင္ဘူး
သက္ဆိုင္ခ်င္သူမ်ားသာ သက္ဆိုင္ပါ။

ေခါင္းငုံ ေနခ်င္တဲ့သူ ရွားတယ္။
ေခါင္းငုံေနရခ်ိန္က မ်ားတယ္။
ေမာ္လာတဲ့ေခါင္း...
ေဖ်ာင္းဒိုင္း ရိုက္ခ်
ၾကာလာေတာ့လည္း အနားက်လာမယ္တဲ့။
မဟုတ္ဘူး။
ၾကာလာေလ အသားတက္လာေလ။
အသားတက္လာေလ ထုံလာေလ။
ထုံလာတဲ့ ေခါင္း၊ ဂ်ိဳ ေစာင္းခ်င္း ခတ္ေတာ့မယ္။
မၾကာပါဘူး။

မီးခဲ ျပာဖုံး။
ကြ်ဲပါးေစာင္း တီး။
ခရီး သည္ေတြ မ်ားလာတယ္။
လက္မေျမွာက္နဲ႕အုံး။
ဒူးမေထာက္နဲ႕အုံး။
လက္ရွိရင္ လက္ကို ေသြး လက္၀ါးေစာင္းေတြ ထက္ေစ။
ေျခေထာက္ရွိရင္ ဒူးကို ေသြး ဒူးခြ်န္ေစ။

အစဥ္အလာမွာ
ေသရဲ တဲ့ သူေတြ ျမင့္ျမတ္စြာ ေသခဲ့တယ္။
မေသရဲ တဲ့ သူေတြသာ က်န္ခဲ့လို႔
ေသေသာ္ ငရဲ မလား တဲ့ သီခ်င္း
ခုမင္းတို႕နဲ႕ မသက္ဆိုင္ေရး ခ် မဆိုင္။
အနာကို ထိလို႔ နာပါ၏ ဆိုတဲ့ ငနဲ
အစဥ္အလာမွာ ရွိတယ္။
လာလာ မၿငိနဲ႕။
အစဥ္အလာမွာ ရွိတယ္။

ပန္းဆိုတာ မေၾကြခင္ ေမႊးဖို႕ တာ၀န္နဲ႕။
ေခါင္းေဆာင္ဆိုတာ မေသေအာင္ ယၾတာေခ်တဲ့ ရာဇ၀င္နဲ႕။
လူမွန္ရင္ ေသမွာပဲကိုး ေမ့ကာထား။
သူ႕ အစား လူေတြ စေတးခဲ့တယ္။
သူ႕ အစား ေငြေတြ ေၾကြးခဲ့တယ္။
ေသမင္းကလည္း ယူတာပဲဗ်။
ဒါကိုက သမိုင္း ေရးျခင္း ျဖစ္မယ္။

ေရကန္ေတြ ခမ္းေျခာက္ ၾကာမေပါက္ေတာ့ဘူး။
တိမ္ညိဳေတြ လြင့္ပါ မိုး မရြာေတာ့ဘူး။
မိုးမရြာ ေရနည္းေတာ့ မီး လည္း မလာဘူးေပါ့။
ရြာမယ့္ ရြာေတာ့ မီးေတြမွိတ္၊ လူေတြအိပ္ခ်ိန္က်မွ။
ေခြးအူသံဆိတ္၊ ကေလးေတြေတာင္ အငိုတိတ္သြားတယ္။

ေကာသလ မင္းႀကီး မက္တဲ့ အိပ္မက္နိမိတ္ေတြလား။
အခ်က္ ၁၆ခ်က္၊ အံ၀င္လို႕ ဂြင္က်
အနွစ္ ၆၀ မကေတာ့ဘူး။

မွဴးဒါရီ