“အိပ့္မက္ ထဲက အိပ္မက္”

“အိပ့္မက္ ထဲက အိပ္မက္”

ကလန္႔ကာအျပင္မွာမွ လင္းခ်င္းသလား

ပိတ္ထားတဲ့ မီးခလုတ္

မ်က္နွာက်က္ေပၚက မာၾကဴရီ အစိမ္းေရာင္ ၾကယ္အတုမ်ား

အခန္းထဲမွာ အိပ္မရေသးတာလည္း ငါပဲ

အိပ္တ၀က္ အိပ္မက္ေတြ မက္ေနတာလည္း ငါပဲ

ပင္ပန္းလိုက္တာ……………………….။

ငါမဟုတ္ေၾကာင္း ျငင္းဖို႔

ငါ့အရိပ္က ခဲတံ ထရွာ တယ္

စာရြက္ အလြတ္ ထရွာ တယ္

ရွာလို႔ေတာ့ ေတြ႔ပါရဲ ႔…….

ညာနဲ႔ ျခစ္မွာလား ဗယ္နဲ႔ ထစ္မွာလား

အေသအခ်ာ သူမေရရာဘူး

ဒါနဲ႔ပဲ ငါ့နေဘး၀င္လွဲ

က်ေနာ္ သိပ္အထီးက်န္လြန္းတယ္ဗ်ာ တဲ့

မသက္မသာေလး ညည္းရွာတယ္။

အနုပညာေမွာ္၀င္ သူေတြ အဖို႔ေတာ့…

အဲဒီညည္းသံက ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ ျဖစ္သြားနိုင္တယ္

အဲဒီ သက္ျပင္းခ်သံက ၀တၱဳတစ္အုပ္လည္း ျဖစ္နိုင္တယ္

ငါ့အတြက္ေတာ့ သူ႔ ဖို႔ လြမ္းစာတစ္ေစာင္ ျဖစ္သြားရဲ ႔

သိုးမည္းတစ္ေကာင္ ကိုက္ခ်ီသြားၿပီ

ပိုးစုန္းၾကဴးတို႔ ေရ…….

သူ႔ဆီ ေရာက္ေအာင္ အေမွာင္ထဲမွာလမ္းျပလွည့္ပါ…..

အရိပ္ေကာင္ေရ…..

ငါ့ကေတာ့ အခ်စ္မ်ားစြာနဲ႔ ေရးျခစ္လိုက္တာပါ…..

သူ႔ဆီမွ ေရာက္ပါ့မလား…………………………………..။

မရပ္နားတဲ့ လက္တံေတြနဲ႔ အေတြးကိုယ္တိုင္

နာရီ တစ္လုံး ျဖစ္သြားပါေရာ့လား….

ေမွးစင္းလာတဲ့ ႏြမး္လ်မွဳဟာ

နားခိုရာ ရင္ခြင္ကို ရွာေနရတုန္းပဲ

ငါကျဖင့္ အိပ္ေမာက်ေတာ့မယ္………………..။

အစဥ္အလာတစ္ရပ္လို

ဓာတ္ျပားေဟာင္း တခ်ပ္ကို

မအိပ္ခင္ေလး ထဖြင့္မိျပန္ေတာ့

တမန္ေန႔ညသည္ အတိတ္ျဖစ္သြားၿပီလား….

အတိတ္ထဲက မက္ခဲ့တဲ့ အိပ္မက္ကေရာ အတိတ္ျဖစ္သြားမွာလား

တိုးလ်လြန္းလွတဲ့ တမ္းတျခင္းေတာင္

မေန႔ညကေန ဒီေန႔ညအထိ ခုန္ကူးပါလာေသးတာပဲ

ၿပီးေတာ့ ငါျမင္ခဲ့တဲ့ မွန္ထဲက ေကာင္ေလး…

နာမည္ ဘယ္သူတဲ့လဲ

အေျဖကို အလြတ္ရေနတဲ့ အိပ္မက္က

ပုံျပင္ေျပာဖို႔ အားရ၀မ္းသာ ပါးစပ္ဟတယ္………..။

ေနဦး…….ပုံျပင္ဆုံးရင္

ေရေျမကြာျခားမွဳကို ဆြဲေစ့ၿပီး

တေနကုန္ လြမ္းရတာ ပင္ပန္းေနတဲ့

ငါ့ေကာင္းကင္မွာ လမင္းေလး လာျဖစ္ေစခ်င္ေၾကာင္း

သူ႔ကို ေျပာျပဖို႔ မေမ့နဲ႔

စကားမဆုံးလိုက္ဘူး

အိပ္မက္ က ပုံျပင္စေျပာနွင့္ၿပီ……………..။

မွဴးဒါရီ