Tuesday, February 2, 2010

“အစိမ္းေရာင္ေတြ ရြာခ်တဲ့ ညေန”

၅မိနစ္စာ ၿငိမ့္ၿငိမ့္ေလး ေလာင္ကြ်မ္းလုိက္ရုံ
ဘ၀ တခုစာ ျပာမွဳံလို က်န္ရျပန္ၿပီ ေက်ာ္..................

အလုအယက္ ရွဳပ္ေထြးသြားတဲ့ ထြက္သက္ေတြထဲ
နာက်င္ျခင္းေတြ တစကေန နွစ္စ၊
ေနာက္ထပ္ တစၿပီး မက တစ...
ဘယ္ကစၿပီး ၀မ္းနည္းရမွန္း မသိေတာ့ေအာင္ပဲ...။

မလွဳပ္ခတ္ပဲ ေနနိုင္ရိုးလားကြာ
မင္းအထိအေတြ႕မွာ
ဖ်တ္ဖ်တ္လူးေအာင္ လြင့္ေနမယ့္ ငါက
စြယ္ေတာ္ရြက္ တျခမ္းပဲ့ေလးေလ

ေလးနက္ခဲ့ဖူးတာေတြ
လြယ္လြယ္ေတာ့ ဘယ္ေမ့မွာလဲ ၿပီးရင္၊
နွဳတ္ဆက္ထြက္ခြာသံေနာက္က
အိုေက ဆိုတဲ့ ငါ့နွဳတ္ခမ္း တုန္မ်ားသြားေသးသလား.............?

မ်က္ေတာင္မခတ္၀့ံလို႔
ေခါင္းေမာ့ပစ္လိုက္ရတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာင္
ငါ့ကိုငါ မုန္းတာထက္၊
မင္းကို ခ်စ္တာက ပိုမွာပါ...။

မွဴးဒါရီ

6 comments:

အိုင္လြယ္ပန္ said...

အဆင္ေၿပပါေစဗ်ာ ..။
ေကာင္းေသာေန႔ပါ :)

သြယ္လင္းဆက္ said...

အဟဲ.... မိုက္တယ္။ "မ်က္ေတာင္မခတ္၀့ံလို႔
ေခါင္းေမာ့ပစ္လိုက္ရတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာင္
ငါ့ကိုငါ မုန္းတာထက္၊
မင္းကို ခ်စ္တာက ပိုမွာပါ" တဲ႔။

Anonymous said...

ခံစားခ်က္ေရာ အေရးအသားပါထိရွေစတဲ့ ကဗ်ာေလး . . . ေကာင္းလိုက္တာ

အလုအယက္ ရွဳပ္ေထြးသြားတဲ့ ထြက္သက္ေတြထဲ
နာက်င္ျခင္းေတြ တစကေန နွစ္စ၊
ေနာက္ထပ္ တစၿပီး မက တစ...
ဘယ္ကစၿပီး ၀မ္းနည္းရမွန္း မသိေတာ့ေအာင္ပဲ...။

ေႏြဆူးလကၤာ said...

ငါ့ကိုငါ မုန္းတာထက္ မင္းကို ခ်စ္တာက ပိုမွာပါ ...။
ခ်စ္တာခ်စ္ပါ ကိုယ့္ကိုကုိယ္ေတာ့ သိပ္မမုန္းပါနဲ႔ဗ်ာ။

ေႏြညိဳ said...

စိတ္ထဲ နင္႔နင္႔နဲနဲခံစားရပါတယ္ . . . အရမ္းေကာင္းတယ္ဆိုတဲ႕ စကားထက္ ပိုေလးနက္တဲ႕စကားလံုး အသစ္ရွာရအံုးမယ္ . . ဒီကဗ်ာအတြက္...


ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ . . အစ္မေရ.

ATN said...

ေကာင္းတယ္...