“ထစ္ ခ်ဳန္း မိုး”

နင့္ အရိပ္အကဲကို ၾကည့္ၿပီး
နွဳတ္ဆိတ္ ေနရတဲ့ ညတိုင္းမွာ
သက္ျပင္းေတြကေတာင္ ဖ်ဖ်ေလး ေမွာင္မိုက္ေနခဲ့ရဲ ႔

တမ္းတ ျပင္းလြန္းလို႔...
ကြဲဟ လာတဲ့ နွဳတ္ခမ္းပါး ေတြ အသာအယာျပန္ေစ့
လည္ျပြန္တေလွ်ာက္..
စကားလုံးေတြနဲ႔ ေျခာက္ေသြ႔ဆို႔နင့္လာတိုင္းလည္း
တေက်ာ့ျပန္ အတိတ္ထဲ
(ငါဟာ) အရိပ္သ႑ာန္ လြင့္ပါး
နင္မပါေတာ့တဲ့ မနက္ျဖန္ေတြကို ေ၀၀ါးပစ္လုိက္ခ်င္တာပဲ သိေတာ့တယ္

ကံၾကမၼာ ေျခသလုံးကို ဖက္ထားတဲ့
၀ဋ္ေၾကြး ေၾကာင့္ ေအးခဲေနတဲ့ ငါ့လက္တစုံအတြက္
အစြဲအလမ္းျဖည္ တဲ့ေဆး
နင့္မွာ မခဲယဥ္းေပမယ့္
က်န္တဲ့ ဘ၀တျခမ္း ပုတ္သြားေအာင္
ေက်ာသတ္ဆက္ဆံေရးေတြ စြမ္းလြန္းေတာ့
မာနေတြ အပိုးက်ိဳးေၾကခဲ့တာပဲ ၾကည့္...................

မသိရဲ လို႔ မသိခဲ့တာပဲ ရွိမယ္
နင္ ခ်ည္ခဲ့သမွ် သံေယာဇဥ္နဲ႔
နင္ ေဆာ့ကစား ေနက် ႀကိဳးကြက္ေတြေအာက္
ငါ့လိပ္ျပာဟာ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ေသဆုံးၿပီးနွင့္ေနခဲ့ မွာပါ

စိတ္ပင္ပန္းလို႔
မ်က္ခြံကို ပိတ္ခ်လိုက္တဲ့အခါ
အိပ္ေပ်ာ္သြားဖို႔ပဲ (ဒီတခါ) ငါ လိုခ်င္ေတာ့တယ္
နိုးတ၀က္ အိပ္မက္ထဲကို ၀င္မလာခဲ့ပါနဲ႔
အျပင္မွာ ညိဳေနခြင့္ပဲ ရမယ့္
အလြမ္းဆိပ္ေတြက.........
ရင္ဘတ္ထဲမွေတာ့ ထစ္ ခ်ံဴး မိုး ရြာ ေနလိမ့္မယ္...။

မွဴးဒါရီ

စာၾကြင္း။ ။ တိုက္ဆိုင္စြာနဲ႔ပဲ နာမည္ႀကီးသီခ်င္းတပုဒ္ရဲ ႔ ေခါင္းစဥ္ကို ယူသုံးထားေၾကာင္း အကဲ့အရဲ႕လြတ္ ၀န္ခံပါရေစ။