Friday, June 27, 2008

”တြန္းကန္အား”

ရင့္က်က္မွဳ နွင့္ ငါ
ျပဒါးတလမ္း သံတလမ္း။
ငါေတးထားတယ္။
မရင့္က်က္ေသးသမွ်
အိမ္မျပန္ဘူးလို႕။

အသက္အရြယ္နွင့္ အေတြ႕အၾကံဳ
ဘယ္လို ဆက္စပ္ယူရမလဲ။
စဥ္းစားတုန္း..။
ေလွ်ာက္ခ်င္တဲ့လမ္းက ကဗ်ာ
ေလွ်ာက္ေနတဲ့လမ္းက...ဟိုလို၊ဒီလို။

အေဖက...
စိတ္မခ်ဘူးတဲ့..
အိမ္ျပန္ခဲ့ေတာ့ ေခၚေနၿပီ။
လူအုပ္ႀကီးအတိုင္း ေမ်ာပါ
ေမွးလိုက္ခဲ့ရတာ တကယ္တမ္း ငါေမာလွၿပီ။

မ်က္စိမွိတ္ၿပီး စကားေျပာေနၾကတယ္။
နားပိတ္ၿပီး ေခါင္းညိတ္ေနၾကတယ္။
မသိရင္..စိတ္ရွဳပ္စရာတယ္ေကာင္း..။

မည္းညစ္လာတဲ့ ျဖဴစင္မွဳ
ေပါင္းတင္ ေပါင္ဒါဖို႕ရေပါင္း မ်ားေပမယ့္
ေၾကာက္ စကားမပါတဲ့ ဇြဲနွင့္
ငါ့လမ္းငါ ေနာက္မဆုတ္တမ္း ရဲရင့္ဖူးတယ္။

စိတ္ဓာတ္ ကေတာ့
အေမ အခ်ိန္မရလို႕
မသင္ေပးခဲ့တဲ့ အိပ္ရာ၀င္ သင္ခန္းစာတစ္ခ်ိဳ႕နွင့္
ငါ...ဘ၀ကို အနုတ္ကေန ထည့္၀င္ခဲ့ၿပီးသား။

မိသားစုနွင့္ အတူေနရဖို႕
ေစာင့္လို႕ရရင္ ေစာင့္ပါအုံး။
ခ်စ္သူရွာ၊ အိမ္ေထာင္ျပဳတာလည္း
ေခါက္ထားလို႕ရရင္ ေခါက္ထားလိုက္အုံး။

အခ်ိန္မက်ေသးဘူးလို႕...
အေဖ့ကို ဖုန္းထဲကေန ေျဖခဲ့တယ္။

အဲဒီမွာ
ရယ္ခ်လိုက္တဲ့ အေဖ့အသံက...

ငါ့ကို ငါ ခပ္ျမန္ျမန္ ထုနွက္ထြင္းဆစ္
ရင့္က်က္မွဳ သ႑ာန္အဆင္းနွင့္
ခုခ်က္ခ်င္း လူျဖစ္ခ်င္ေအာင္
အားျဖည့္္သည္။

မွဴးဒါရီ

1 comment:

Kaung Kin Ko said...

မ်က္စိမွိတ္ၿပီး စကားေျပာေနၾကတယ္။
နားပိတ္ၿပီး ေခါင္းညိတ္ေနၾကတယ္။

ဟုတ္ပ။
အေရးအသားေလး ေကာင္းလုိက္တာ